زوج رئیسی و رضایی، عصر جدیدی را در عبور دولت از تفکرات اقتصادی نئولیبرال رقم می زند.

✍️: عبدالرحمن نیک سرشت

همگان دیدند که پنج ماه پیش وقتی که دکتر محسن رضایی براساس توافقات قبلی از طرح یارانه معیشتی چهار صد هزار تومانی رو نمایی کرد. وزیر اقتصاد آن را تکذیب و جناب مخبر چنان زمین را به آسمان دوخت که در نهایت حضرات کابینه نشین کاری کردند که رئیسی مجبور شد بیایید و مصاحبه نماید و بطور قاطع بگوید که فرمانده اقتصادی دولت سیزدهم جناب آقای مخبر دزفولی است و هرگونه اطلاع رسانی از سیاست های دولت فقط از طریق سخنگوی دولت اعلام شود و این رویکرد در واقع موجب گشت تا این وسط مرد صاحب گفتمان اقتصادی دولت یعنی؛ آقای دکتر محسن رضایی برای چند صباحی زود گذر سنگ روی یخ  و بقول عوام خیط شود و بعضی از تحلیل گران نیز تصورشان این بود که حضور سردار دفاع مقدس در دولت سیزدهم، صرفا یک نقش تشریفاتی و زینت المجالسی است و به خاطر دک کردن وی از مجمع تشخیص مصلحت و تکمیل کردن پروسه ی یکدست سازی حاکمیت، از آنجایی که احترامش حفظ شود برای وی یک کرسی آبرومندی تدارک دیدند و لذا، به نظر می رسد چنین چیزی برای وی تدارک دیده شد تا حرمتش حفظ شود و بیش از این نباید خود را دخیل در تصمیمات و اراده دولت کند. ولی شواهد امر و واقعیت های موجود با این مصاحبه های اخیری که از دکتر رضایی دیدیم که مجددا، از رونمایی یارانه چهارصد هزار تومانی سخن به میان آورد و متعاقبا خود رئیس جمهور در تائید سخنانش مهر نهایی را بر آن اقدام زد در نتیجه شاهد اضمحلال تحلیل های دم دستی ساده اندیشانه منتقدان بدبین از سیاست های پیچیده و مواضع پراکنده جریان های سیاسی درون نظام  هستیم که اصلا، با واقیت های موجود همخوانی و سازگاری ندارند.

علی ایحال، وضعیت نابسامان اقتصادی و نارضایتی مردم که به آستانه ی شورش رسیده هرگز  جایی برای هرنوع ماجراجویی سیاسی و عرض اندام محفلی را برای طیف های گوناگون سیاسی در دولت سیزدهم باقی نمی گذارد. زیرا، جناب رئیسی به خوبی می داند که مجبور است از سیاست های نئولیبرالیستی نهادینه شده در دولت که همیشه دستی در جیب مردم دارد شرافتمندانه عبور نماید تا بتواند چتر حمایتی خود را بر روی طبقات ناراضی مستضعف که به آستانه ی شورش رسیده اند همچنان بگستراند تا معنی و مفهوم لقب جدیدش یعنی؛ سید محرومان تحقق یابد و همچنین نظام جمهوری اسلامی را در این مقطع بحرانی از تهدید شورش های مردمی برهاند و به همین خاطر در مناظرات ریاست جمهوری چون خودش برنامه مدون با جزئیات کاملی نداشت لذا، از گفتمان های اقتصادی دکتر محسن رضایی صراحتا و تلویحا دفاع می کرد و حتی دعوت از وی به کابینه بعنوان معاونت اقتصادی ریاست جمهوری بعد از پیروزی در انتخابات به هیچوجه نمی تواند یک نقش تشریفاتی داشته باشد ولی عده ای می خواستند که رئیسی را بی خیال از این مساله بنمایند تا واقعیت ها را نادیده بگیرد و اقتدار محفلی خود را به  ایشان تحمیل کنند با این خیال خام که در این مقطع به شوق توافق با جو بایدن می توانند میوه کال برجام را بچینند و کمافی السابق مثل اسلاف بی هنر خود در دولت با اینچنین درآمدهای نفتی مملکت را رانتیری و غیرتخصصی مدیریت کنند و دردی به دردهای پیکره نیمه جان دولت بیفزایند و چند صباحی در قدرت  جاخوش کنند و اعوان و انصار خود را بپرورانند در حالیکه این جماعت خوش خیال نمی دانند که روی بمبی از نارضایتی عمومی نشسته اند.