نتايج تحقيقات جديد نشان مي‌دهد كه مواد شيميايي سمي اضافه شده به مواد پلاستيكي براي مقاوم كردن آنها در برابر شعله مي‌توانند از راه پوست يعني تماس با ميكروپلاستيك‌ها وارد بدن شوند.

 سايتك ديلي، اين تحقيق اولين ارائه‌كننده شواهد تجربي است كه نشان مي‌دهد مواد شيميايي موجود به‌عنوان افزودني در ميكروپلاستيك‌ها مي‌توانند به عرق انسان نفوذ كنند و سپس از طريق پوست جذب جريان خون شوند.

بسياري از مواد شيميايي كه به‌عنوان ضد حريق و نرم‌كننده‌ها استفاده مي‌شوند، به‌دليل شواهدي مبني بر اثرات نامطلوب سلامتي ازجمله آسيب به كبد يا سيستم عصبي، سرطان و خطراتي براي سلامت باروري ممنوع شده‌اند، با اين حال، اين مواد شيميايي هنوز در وسايل الكترونيكي قديمي، مبلمان، فرش‌ها و مصالح ساختماني در محيط وجود دارند.

در حالي كه آسيب‌هاي ناشي از ميكروپلاستيك‌ها به‌طور كامل شناخته نشده است، نگراني فزاينده‌اي در مورد نقش آنها به‌عنوان كانال قرار گرفتن انسان در معرض مواد شيميايي سمي وجود دارد.

يافته‌هاي تحقيق در مورد جذب مواد شيميايي

گروه تحقيقاتي در مطالعه‌اي كه سال گذشته منتشر شد، نشان داد كه مواد شيميايي از ميكروپلاستيك‌ها در عرق انسان  فروشسته مي‌شود. نتايج تحقيق كنوني نيز نشان مي‌دهد كه اين مواد شيميايي مي‌توانند از طريق عرق در سد پوستي، جذب بدن شوند.

اين گروه در آزمايش‌هاي خود، از مدل‌هاي نوآورانه پوست سه بعدي انسان به‌عنوان جايگزيني براي حيوانات آزمايشگاهي و بافت‌هاي بريده شده انساني استفاده كردند. اين مدل‌ها طي دوره ۲۴ ساعته در معرض ۲ شكل متداول ميكروپلاستيك حاوي دي‌فنيل اترهاي پلي‌برومينه، يك گروه شيميايي كه اغلب براي پلاستيك ضد حريق استفاده مي‌شود، قرار گرفتند.

نتايج و پيامدها براي سلامتي

نتايج نشان داد كه 8 درصد از مواد شيميايي در معرض پوست جذب مي‌شوند و پوست هيدراته‌تر يا عرق‌آورتر سطوح بالاتري از مواد شيميايي را جذب مي‌كند. اين تحقيق اولين شواهد تجربي را در مورد نحوه كمك كردن اين فرآيند به سطوح مواد شيميايي سمي موجود در بدن، ارائه مي‌دهد.

دكتر اووكرويه آبافه، محقق اين تحقيق از دانشگاه بيرمنگام انگلستان مي‌گويد: ميكروپلاستيك‌ها در همه جاي محيط زيست وجود دارند و با اين حال ما هنوز در مورد مشكلات سلامتي كه مي‌توانند ايجاد كنند، اطلاعات به نسبت كمي داريم.

نتايج تحقيقات ما نشان مي‌دهد كه آنها به‌عنوان «حاملان» مواد شيميايي مضر هستند كه مي‌توانند از طريق پوست وارد جريان خون ما شوند. اين مواد شيميايي پايدار هستند، بنابراين با قرار گرفتن مداوم يا منظم در معرض آنها، انباشتگي تدريجي وجود خواهد داشت تا جايي كه شروع به ايجاد آسيب كنند.

دكتر محمد عبدالله، دانشيار علوم محيطي در دانشگاه بيرمنگام و محقق اصلي اين طرح، بيان كرد: اين يافته‌ها شواهد مهمي را براي نهادهاي نظارتي و سياست‌گذاران به منظور بهبود قوانين پيرامون ميكروپلاستيك‌ها و محافظت از سلامت عمومي در برابر مواجهه مضر فراهم مي‌كند.

پروفسور استوارت هاراد، يكي از محققان، افزود: اين تحقيق گام مهمي  در درك خطرات مواجهه با ميكروپلاستيك‌ها براي سلامتي ماست. با تكيه بر نتايج، تحقيقات بيشتري براي درك كامل مسيرهاي مختلف قرار گرفتن انسان در معرض ميكروپلاستيك‌ها و چگونگي كاهش خطرات ناشي از اين مواجهه مورد نياز است.

اين گروه قصد دارد در تحقيقات آينده، مسيرهاي ديگري را كه از طريق آنها ميكروپلاستيك‌ها مي‌توانند مسئول ورود مواد شيميايي سمي به بدن باشند، از جمله استنشاق و بلع، بررسي كنند. اين كار توسط فلوشيپ تحقيقاتي ماري كوري در برنامه تحقيقات و نوآوري افق ۲۰۲۰ اتحاديه اروپا تامين مي‌شود.

يافته‌هاي اين تحقيق در Environment International منتشر شده است.