آرامگاه سلطان احمد سنجر و مقبره اولجايتو از نظر معماري متعلق به دوره سلجوقي و ايلخاني ولي شبيه به هم هستند كه يكي در ايران و ديگري در تركمنستان واقع شده است.
مهر، دو بناي تاريخي در دو شهر و دو كشور هستند كه شباهت زيادي دارند معماري دو بنا يكي در تركمنستان و ديگري در شهر زنجان كشور ايران يكي از دهها ويژگي مشترك معماري، هنر و فرهنگي بين اين دو كشور است.
آرامگاه سلطان احمد سنجر در شهر مرو كشور تركمنستان واقع شده است اين آرامگاه ۲۷ متر بلندي دارد و طول و عرض آن ۱۷ متر است. ديوارهاي آن هم ۱۴ متر بلندي دارد ولي درون آن هيچ تزئيناتي ندارد. اين آرامگاه يكي از بزرگترين مقبرههاي سلجوقي بوده و يك گنبد آبي با آجر لعاب هم داشته است. در كنارش مسجد و قصر و حياط هم وجود داشته است.
در شهر زنجان نيز بزرگترين، قديميترين، باشكوهترين گنبد يا آرامگاه سلطان محمد خدابنده (اولجايتو) هشتمين سلطان مغول وجود دارد. اين بنا اولين گنبد بزرگ آجري جهان است و ۴۸ متر ارتفاع دارد. گنبد از كاشيهاي فيروزهاي رنگ پوشيده و سقف داخل آن بالا با گچبريها و آجرهاي رنگارنگ تزئين شده است.
هر دو بنا آرامگاه هستند. يكي مقبره هشتمين سلطان مغول در زنجان و ديگري نهمين سلطان امپراتوري سلجوقي در مرو. هر دو در فهرست ميراث جهاني يونسكو ثبت شدهاند.
بناي گنبد سلطانيه با الهام از معماري مقبره سلطان سنجر سلجوقي در دوره ايلخاني ساخته شده است. با اين تفاوت كه مقبره سلطان سنجر داراي پلان مربع است در حالي كه سلطانيه هشت ضلعي ساخته شده است.
مقبره سلطان سنجر سلجوقي فارغ از تزئينات است اما گنبد سلطانيه با كتيبهها و نقوش هندسي مختلف آراسته شده است.
همچنين هر دو بنا گنبد دو پوسته آجري دارند، در نماي بيروني دو بنا نيز شباهتهايي ديده ميشود.